اگر بناست مترو بسازیم باید بلیت آن را ۲۰ هزار تومان در نظر بگیریم

تهران بهشت؛بخش‌هایی از صحبت‌های علیرضا زاکانی، شهردار تهران در نشست با رؤسا و مدیران عامل سازمان ها و شرکت های تابعه شهرداری تهران:در سه ضلعی شهر، شهروند و شهرداری، اوضاع شهر مناسب نیست اما چیزی که بیش از همه آزار دهنده است بی هویتی، تبعیض و فاصله شمال و جنوب است.

خط تلاش اول این است که آینده مطلوب و چشم انداز مناسب را خوب تعریف کنیم و برنامه های عملیاتی مرتبط با آن را به صورت دقیق استخراج کنیم و با هویت دادن به مردم و نخبگان شرایط را به سمتی ببریم که بتوانیم از همه ظرفیت ها در جهت تحقق این آینده مطلوب بهره ببریم.

باید ظرفیت حاکمیتی و حکومتی، قوای سه‌گانه و نهادهای حاکمیتی و حکومتی را ناظر به این آینده مطلوب با خود هم داستان و همراه کنیم و بدون این کار، انباشتگی مشکلات مرتفع نخواهد شد. مثلا در ۷ خط موجود مترو علاوه بر ۲۳ ایستگاه، حداقل ۶۰ هزار میلیارد تومان برای خرید واگن می خواهیم و ۳۶۴ واگن موجود از رده خارج شده و بیش از دو سوم آن نیاز به اورهال دارد.

۱۰ سال است که دولت سهم خود را در اتوبوس و مترو نداده و بررسی طلب های شهرداری از دولت نشان می دهد که بدهی های دولت سر به فلک می کشد. مثلا با وزارت نفت مذاکره کردیم و پیشنهاد دادیم که اگر نمی تواند پول بپردازد، تهاتر کنیم تا با استفاده از آن امکانات بیاوریم. در واقع این نهادها باید سهم خود را از پایتخت بودن بپردازند و علاوه بر وظایف قانونی خود باید این همکاری فراتر از قانون رقم بخورد.

خط بعدی ناظر به حضور جدی مردم در صحنه برای تغییر است و بدون مردم قطعا در این کار ناکام خواهیم بود. برای تکمیل خطوط باقیمانده مترو ‌۱۸۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است و این مسأله نیاز به اراده، فکر، ذهن و خلاقیت مردم دارد و شهر باید بر مدار قابلیت مردم اداره شود. اما مردم اعتماد ندارند و در سالهای گذشته با شهرداری نیز رابطه خوبی نداشتند و ما وظیفه داریم این ضعف و کمبود را جبران کنیم و با نوکری، خدمت و فداکاری اعتماد آنها را جلب کنیم.

نکته دیگر بحث یکپارچه و بر پایه فناوری دیدن شهر و ساختن یک شهر هوشمند است. اگر بناست که مترو بسازیم باید بلیط آن را ۲۰ هزار تومان در نظر بگیریم. در حال حاضر اما از ۶ هزار تومانی که محاسبه شده دو هزار تومان سهم ما و دو هزار تومان سهم مردم است و دولت نیز که سهم خود را نپرداخته است. با این وضعیت متروی بیشتری نخواهیم داشت و باید برای توسعه ساخت مترو از امکانات مردم و مجموعه بخش خصوصی، خرید راهبردی کنیم. در واقع مردم سهم خود را بپردازند و مابقی را از طریق خرید راهبردی انجام دهیم.

در شهر هوشمند فرد پولدار و ثروتمند باید سهم خود را که طبیعتاً بیشتر است بدهد و افرادی که در مضیقه هستند حتی سهم‌اندک خود را نیز نپردازند. در واقع شهر باید مطابق با اقتضائات اداره شود نه به صورت مساوی و این کار با هوشمندی امکان پذیر است و با هوشمندسازی خرید راهبردی به یک ارائه خدمت واقعی تبدیل می شود.

هوشمندسازی امری قهری و به معنی این است که بتوانیم ظرفیت های فناوری و نخبگان را به هم پیوند دهیم و شهر هوشمند را بسازیم. اگر بخواهیم هر کدام از این سطوح را آغاز کنیم نقطه شروع را باید از شهرداری بگذاریم و باید به صورت توامان به روح ‌و جسم شهر توجه کنیم. در واقع اگر تحولات کالبدی در شهر انجام نشود شهر دچار عقب افتادگی می شود و این کار نیز ضرورت دارد اما مقدم بر آن، به یک تحول نرم افزاری در فرهنگ و اجتماع نیاز دارد.
در برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت که تعریف شده ، برای این چارچوبهای ذکر شده همه معاونت ها مکلفند برنامه های خود را ارائه‌ دهند تا شرایط کمی و کیفی تحقق این برنامه را داشته باشیم.
اولین کارویژه ما نگهداشت شهر است. باید پیشتازی ارائه خدمت را در شهر آنگونه داشته باشیم که در مسائلی مانند پسماند، فضای سبز، رفت و روب شهر و خدمات شهری به صورت جدی در چندماه اول قدم برداریم و دوره های خاصی برای تشدید خدمت فراهم کنیم.
بخش سوم جنبه فرهنگی-تبلیغی دارد به طوری که اگر شهر قانون مداری و نظم و آرامش را به ما القا کند، قابل تحمل می شود .خط تلاش بعدی ناظر به رفاه و ایجاد نشاط و تفریح است، یکی از مسائل کرونا این است که جامعه را دچار از هم گسستگی و مردگی می کند و باید تهران را زنده کنیم و سهم خود را در این رابطه بپردازیم.
خط تلاش پنجم ناظر به کرونا است، باید خدمات و ظرفیت های شهرداری در بخش های مختلف را به هم پیوسته کنیم و خودمان میدان دار خدمت شویم و با ایجاد یک قرارگاه در سطح خدماتی، کار خود را ارائه کنیم .

اشتباه دولت قبلی این بود که همه مسئولیت در حوزه کرونا را به وزارت بهداشت سپرد.
بهداشت و درمان بخشی از موضوع کرونا و واکسن بخشی از بهداشت و درمان است. در واقع دولت نمی تواند به تنهایی متکفل همه ابعاد این موضوع باشد و نیازمند خدمات اجتماعی و توجه به کسانی که از این موضوع آسیب دیدند، هستیم.

در وهله بعد نیازمند خدمات فاصله گذاری اجتماعی هستیم تا شهر را زنده کنیم و آن را تعطیل نکنیم. باید بتوانیم با ایجاد شرایط خاص خدمت رسانی و فاصله گذاری اجتماعی مناسب، امور مختلف و خدمت رسانی های متعدد در شهر مانند سینماها و مدارس را ادامه دهیم