در اواسط قرن بیستم، پیر شدن به عنوان بده بستانی میان باروری وحفاظت از سلول تعریف می‌شد. در اصل، بدن موجودات زنده از منابع خود برای رشد و سالم نگه داشتن ما در جهت ابقای سلول‌هایمان استفاده می‌کنند. طی دوران کودکی و نوجوانی ، تاکید بر زنده ماندن و تا حد امکان قوی و سالم بودن است. بعد از بلوغ جنسی، اولویت به باروری تغییر می‌کند. زیرا برای بیشتر موجودات زنده، منابع محدود است و در اولویت قراردادن تولید مثل می‌تواند بر سلامت ماندن بچربد.